Σεπτέμβρης μήνας του σχολειού

μήνας του φθινοπώρου,

καιρός για τσάντες, χάρακες

και σβήστρες και μολύβια.

Μα νάτα πάλι έτοιμα

τετράδια και βιβλία,

στην πάλη ξαναρίχνονται

επάνω στα θρανία.

Μεγάλο στόχο βάλανε

οι μαθητές και φέτος,

να μπούνε λέει σε σχολές

που ‘ναι μεγάλες και τρανές.

Αρχαία και Λατινικά,

Έκθεση κι Ιστορία

είν΄ τα μαθήματα αυτά,

που πρέπει να διαβάσουν

για τις σχολές που διάλεξαν

να μπουν και να περάσουν.

Γιατρός η μια θε να γενεί,

να πάει ψυχολογία,

άλλος πάλι βολεύεται με τη θεολογία,

άλλη να δώσει κι ό,τι βγει,

το όνειρό της να γενεί

κι ας είν’ φιλολογία.

Αρχίσανε από νωρίς εξάσκηση να κάνουν,

με τεστ και διαγωνίσματα

τρέχουν για να προκάμουν.

Τους τρόπους ο φιλόλογος

με κόπο τους μαθαίνει,

σωστά για να τα σκέφτονται,

καλά για να τα γράφουν.

Να μάθετε μετάφραση,

τους λέει η Κυρία,

σουπίνο και γερούνδιο!

Όλα αυτά είναι καλά

για να περάσετε λατινικά.

Μα η ώρα γρήγορα περνά

και έρχεται η άλλη,

ακούν ο κώδων να χτυπά

και η καρδιά τους λαχταρά

γρήγορα να σκεφτούνε,

την κόλλα τους να δώσουνε

και ν’ ανακουφιστούνε.

Πρέπει πολύ να σκύψουνε

επάνω στα βιβλία,

τις γνώσεις για να βάλουνε

μέσα στην κεφαλή τους.

Μα όσο κι αν διαβάζουνε

σ’ αυτήν την ηλικία,

στα συρταράκια του μυαλού

τελειώνει η μπαταρία.

Εύκολα δεν ανοίγουνε

και θέλει ηρεμία,

αν θέλουνε να φτάσουνε

στ’ ανώτερα σχολεία.

Έτσι τους τά ‘φερε η ζωή,

τώρα να μορφωθούνε,

τα γράμματα να μάθουνε

καλά να φωτιστούνε.

Όμως ποτέ δεν είν’ αργά

για γνώσεις κι εμπειρίες.

Ποτέ κανείς δεν έχασε

μ’ αυτά που έχει μάθει.

Μόνο καλό θα του γενεί

και θα γεμίσει τη ζωή

με ωραίες αναμνήσεις,

που όταν τις διηγηθεί

κι εσύ θε να δακρύσεις.

«Γηράσκω δ’ ἀεί πολλά διδασκόμενος»

Σόλων